در ۲۴ مارس ۱۹۶۱، موشک مرکوری-رداستون ناسا در آخرین پرواز بدون سرنشین خود قبل از شروع به فرستادن فضانوردان، به فضا پرتاب شد.
این مأموریت به‌عنوان پرواز توسعه تقویت‌کننده مرکوری-رداستون شناخته می‌شد و در ابتدا به‌عنوان بخشی از برنامه مرکوری برنامه‌ریزی نشده بود.
پرواز قبلی مرکوری-رداستون، شامپانزه‌ای به نام هام را به فضا برد. هام زنده و سالم بازگشت، اما موشک در طول پرواز چندین مشکل داشت. بنابراین ناسا تغییراتی در طراحی ایجاد کرد و یک بار دیگر آن را آزمایش کرد تا مطمئن شود که به‌اندازه کافی برای فضانوردان انسان ایمن است.
موشک مرکوری-رداستون از کیپ کاناورال بلند شد و پرواز آن هشت دقیقه به‌طول انجامید. موشک بیش از ۳۰۰ مایل از پایین برد را طی کرد و سپس در اقیانوس اطلس فرود آمد. این مأموریت موفقیت‌آمیز تلقی شد و عملکرد تقویت‌کننده به‌غیر‌از برخی مشکلات لرزش در ناحیه آداپتور، عالی بود.
این مأموریت راه را برای اولین پرواز تاریخی آلن شپارد به فضا باز کرد.